مقایسه مقدار پرولین، قند های محلول و محتوای یونی سه گونه atriplex lentiformis، abelangerian halostachys و ramosissima tamarix طی زمان های مختلف و شرایط شوری طبیعی

در این پژوهش تغییر پرولین، قند های محلول و یون های سدیم، پتاسیم و نیتروژن سه گونه شور پسند آتریپلکس (atriplex lentiformis)، سنبله نمکی  (halostachys belangeriana)و گز (tamarix ramosissima) طی فصل های زمستان (بهمن) و تابستان (تیر) در شرایط طبیعی مورد بررسی قرار گرفت. پنج پایه گیاهی با اندازه و شرایط زیستی - شکلی همانند در منطقه چاه افضل اردکان واقع دراستان یزد انتخاب و شاخص های مذکور اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد بیشترین مقدار پرولین در گونه سنبله نمکی و بیشترین مقدار قند های محلول در گونه آتریپلکس (9/5 میلی گرم بر گرم ماده خشک) است. مقدار پرولین در فصل تابستان به طور معنی داری در هر سه گونه مورد بررسی بیشتر از فصل زمستان بود. بیشترین مقدار پرولین در فصل تابستان به مقدار 2/3 میلی گرم بر گرم وزن تر در گونه سنبله نمکی به دست آمد. قند های محلول در دو گونه گز و آتریپلکس در فصل تابستان به طور معنی داری بیشتر از فصل زمستان بود؛ به طوری که بیشترین مقدار آن در گونه آتریپلکس به مقدار 8/6 میلی‏گرم بر گرم وزن خشک در فصل تابستان اندازه گیری شد. در سنبله نمکی مقدار قند های محلول بر خلاف دو گونه دیگر در فصل زمستان بیشتر از فصل تابستان بود. تفاوت معنی داری بین مقدار ازت و پتاسیم در بین گونه های مورد مطالعه مشاهده نشد، اما مقدار سدیم در گونه سنبله نمکی به طور معنی داری بیشتر از دو گونه دیگر بود و گونه گز کمترین مقدار سدیم را در اندام ای هوایی خود داشت.  نتایج این پژوهش نشان داد که این گیاهان شور پسند، سازوکارهای متفاوتی برای مقابله با شوری و خشکی دارند.